داود بن عبدالله مستوفی مرعشی اصفهانیداود بن عبدالله مستوفی مرعشی اصفهانی، ادیب فاضل، جامع کمالات صوری و معنوی در اصفهان می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا داود بن میرزا عبداللَّه بن میرزا محمّدشفیع مستوفی موقوفات ادیب فاضل، [جامع کمالات صوری و معنوی. در سال ۱۰۶۵ق متولّد شده و در اصفهان علم آموخته و به مناسبت مقام علم و فضل و سیادت به منصب استیفای کل ممالک منصوب شده و پس از ۱۱ سال در سال ۱۱۱۰ به منصب تولیت آستان قدس رضوی مفتخر شده و با همشیره شاه سلطان حسین (شهربانو بیگم دختر شاه سلیمان) ازدواج نموده و در اصفهان ساکن شد تا اینکه] در سال ۱۱۳۳ق وفات یافته [و در تکیه مخصوص که برای خود در لسان الارض واقع در تخت فولاد برای خود احداث کرده بود، مدفون شد. او در شعر طبع روانی داشته و «داود» تخلّص می‌کرده است. برخی تخلّص او را «عشق» نوشته‌اند که صحیح نیست. او به نام کوچک خود تخلّص داشته و «عشق» تخلّص پدرش میرزا عبدالله بوده است.]این آثار از اوست: ۱. «دیوان اشعار» ۲. «سلطان الانساب» ۳. مثنوی «زبور العاشقین» ۴. مثنوی «سفرنامه» ۵. مثنوی «نمکدان دین». این بیت از اوست: افتاد به کف، زلف تو و کام گرفتیم ••••• شب بر سر دست آمد و آرام گرفتیم [۱]
نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۱۹.
[۲]
حزین لاهیجی، محمدعلی بن ابیطالب، تذکرة المعاصرین، ص۱۴۶-۱۴۷.
[۳]
گوپاموی، محمدقدرت‌الله، تذکره نتایج الافکار، ص۲۴۴-۲۴۵.
[۴]
العجمی، فالح شبیب، صحف ابراهیم، ص۱۲۸.
[۵]
بهادر، حسن‌خان و سیدمحمد صدیق، تذکره شمع انجمن، ص۲۴۸.
[۶]
حسین‌صبا، محمدمظفر، تذکره روز روشن، ص۵۴۷.
[۷]
هدایت، رضا قلی‌خان، تذکره ریاض العارفین، ص۳۲۰-۳۲۱.
[۸]
آذر بیگدلی، لطفعلی بن آقاخان، تذکره آتشکده (نیمه دوم)، ص۹۴۱-۹۴۲.
[۱۳]
گلستانه، ابوالحسن بن محمدامین، مجمل التواریخ، ص۳۹۲-۳۹۳.
[۱۴]
معلم حبیب‌آبادی، محمدعلی، مکارم الآثار، ج۱، ص۱۶۲-۱۵۹.
[۱۵]
تذکره غنی، ص۵۲.
[۱۶]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۵۹۸.
۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۸۷-۸۸۸. |